7
Hoofdstuk 1
‘
Jèèèsss... Jessica...’
Er gaat een schok door Jessica heen. Ze maakt een slinger met haar fiets.
O nee, denkt ze. Niet weer!
Meteen begint ze harder te trappen. Doorfietsen nu. Ze heeft geen zin
in een ontmoeting met Daan. De kastanjes langs de laan zoeven langs
haar heen. Vaak kan ze het niet laten om ze te tellen. Bij dertig is ze
aan het eind van de straat. En daar staat de school. Achter zich hoort
ze Daan aankomen. Gelukkig is het eind van de rij bomen al in zicht.
‘
Wat heb jij een haast? Je bent nog vroeg genoeg om op tijd op school
te komen.’
Jessica houdt iets in. Ze is buiten adem. Eigen schuld. Ze had kun-
nen weten dat Daan haar in zou halen. Hij heeft een conditie waar
zij niet aan kan tippen. Hij is een kei in sport. Alle zwemdiploma’s
heeft hij gehaald. En een paar brevetten. Met voetbal is hij de beste
van school en met hand- en trefbal verslaat hij ook iedereen. Ze moet
eerlijk toegeven dat hij er nooit over opschept.
Ze kijkt schuin opzij, recht in twee blauwe ogen die haar belangstellend
opnemen. Zijn dikke, blonde haar zit in een leuk model. Vriendinnen
kan hij genoeg krijgen. Hij ziet er knap uit.
Twee jaar geleden heeft hij een moeilijke tijd doorgemaakt. Zijn moe-
der is na een ernstige ziekte overleden. Jessica had met hem te doen
en leefde heel erg met hem mee. Sindsdien loopt hij haar achterna.
Ondanks dat ze duidelijk genoeg gezegd heeft dat ze in hem niet meer
ziet dan een goede vriend.
Ze zucht. Hij is zo vasthoudend en op de een of andere manier wil
hij er niet aan dat ze niets in hem ziet. Er zijn zoveel leuke meisjes
